Από τις 8 Μαρτίου του 1857 που έγινε η πρώτη μεγάλη διαμαρτυρία από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, με αίτημα τις καλύτερες συνθήκες εργασίας, φτάσαμε στο 2022 όπου ακόμα η συμμετοχή και οι αποδοχές των γυναικών στην αγορά εργασίας είναι χαμηλότερες από εκείνες των ανδρών. Διαβάζουμε στο “Θεματικό ενημερωτικό δελτίο Ευρωπαϊκού εξαμήνου”: Οι εργαζόμενες γυναίκες τείνουν να εργάζονται λιγότερες ώρες, εργάζονται σε χαμηλότερα αμειβόμενους τομείς και καταλαμβάνουν θέσεις κατώτερου επιπέδου από ό, τι οι άνδρες, γεγονός το οποίο έχει ως αποτέλεσμα σημαντικό χάσμα μεταξύ των φύλων στους μισθούς και τις αποδοχές. Οι εν λόγω διαφορές οφείλονται, ως έναν βαθμό, σε βαθιά ριζωμένους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων, αλλά και σε οικονομικά κίνητρα.
Σε κάθε εποχή είχε να δώσει δύσκολες μάχες το φεμινιστικό κίνημα. Στα χρόνια μας, με την οικονομική κρίση αρχικά, την υγειονομική στη συνέχεια και τους πολέμους που δεν έχουν σταματήσει σε καμιά γωνιά του πλανήτη, οι γυναίκες ήταν και είναι από τα πρώτα θύματα. Το σημαντικό που έχει προκύψει από όλα αυτά, είναι το γεγονός πως το φεμινιστικό κίνημα αντιλαμβάνεται ότι για να υπάρξει μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και βία οφείλει ο αγώνας να είναι συμπεριληπτικός κατά του ρατσισμού, του φασισμού και υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων για όλες και όλους.
Το 2021 δεκαεπτά (17) γυναίκες έχασαν τη ζωή τους από τα χέρια αντρών που ισχυρίστηκαν πως τις αγαπούσαν. Το δικό σας σχόλιο.
Οι φεμινιστικές οργανώσεις ανεβάζουν τις γυναικοκτονίες στις 20 αντί για τις 17 καταγεγραμμένες για το 2021 και πιστεύεται ότι είναι δυστυχώς αρκετές παραπάνω που δεν καταγράφηκαν.
Ένα στατιστικό που σοκάρει, είναι το γεγονός ότι μετράμε κάθε 11 λεπτά μια γυναίκα να δολοφονείται κάπου στον κόσμο από έναν πρώην ή νυν σύντροφο/σύζυγο ή από κάποιο μέλος της οικογένειάς της.
Ο όρος γυναικοκτονία που ζητάμε να αναγνωριστεί θεσμικά ως ακραία μορφή έμφυλης βίας, είναι η προσπάθεια για να σταματήσουμε να μιλάμε για εγκλήματα πάθους, ζήλιας, οικογενειακά δράματα, υπερβολικής αγάπης ή έρωτα. Είναι εγκλήματα που έχουν καθαρά σεξιστικό χαρακτήρα και πηγάζουν από βαθιά εδραιωμένες πατριαρχικές αντιλήψεις της Ελληνικής κοινωνίας, δεν έχουν τίποτα το ρομαντικό παρά μόνο επιβολή εξουσίας πάνω στο θύμα. Βάζοντας τον όρο γυναικοκτονία στο νομικό χάρτη γίνεται ορατό το πρόβλημα, αλλάζει η αντίληψη και σταδιακά αλλάζει και η αντιμετώπιση του.
Είστε ευχαριστημένη από τα πεπραγμένα και τις δράσεις της Eπιτροπής Ισότητας των Φύλων του Δήμου Ηλιούπολης; Τι προτείνετε;
Στην Ηλιούπολη, οι γυναίκες μέσα από την ομάδα “Οι Ηλιουπολίτισσες” που έχει φτιάξει η Γωγώ Τσακογιάννη βρήκαν ένα πρώτο βήμα συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων. Μετά το περιστατικό trafficking στην περιοχή μας, ήταν μεγάλη η ανάγκη να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω. Έτσι προέκυψε η πρωτοβουλία “Είμαι Εδώ – Ηλιούπολη” που ήρθε να ανοίξει μια μεγάλη αγκαλιά σε κάθε γυναίκα και θηλυκότητα που τη χρειάζεται. Η στήριξη και η συμβολή μεγάλου μέρους των γυναικών της πόλης μας, ήταν και για μας μια ευχάριστη έκπληξη. Σύντομα φτιάχτηκαν 2 ομάδες, μια ψυχολογικής και μια νομικής υποστήριξης από Ηλιουπολίτισσες ειδικούς που δίνουν τις πρώτες κατευθύνσεις στις γυναίκες που τις χρειάζονται και κατόπιν με μεγάλο αίσθημα ευθύνης, κατευθύνουμε αυτές τις γυναίκες στους επίσημους φορείς που θα ασχοληθούν με το πρόβλημά τους. Είμαστε συνέχεια δίπλα τους να τις στηρίζουμε για να μη νιώθουν μόνες. Επίσης έχουμε μέχρι στιγμής κάνει 2 συζητήσεις-εκδηλώσεις και θα ήταν πολλές παραπάνω αν δεν υπήρχαν τα αναγκαστικά μέτρα λόγω κόβιντ. Δεν ήρθαμε να αντικαταστήσουμε τους επίσημους φορείς. Ήρθαμε να ανοίξουμε μια πρώτη αγκαλιά, αυτήν που χρειάζεται μια γυναίκα για να νιώσει την ασφάλεια και να προχωρήσει. Κι αυτή η αγκαλιά είναι πάρα πολύ σημαντική για μια γυναίκα που νιώθει μόνη κι είναι θύμα έμφυλης βίας.
Ο δήμος Ηλιούπολης μέχρι στιγμής δεν έχει ανταποκριθεί στις προσπάθειες μας για επικοινωνία. Παρόλα αυτά, στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο ακούσαμε από τον δήμαρχο ότι η πόρτα είναι ανοιχτή και σύντομα θα επιδιώξουμε μια συνάντηση.
Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο μάθαμε από την αντιδήμαρχο που είναι και υπεύθυνη της Επιτροπής Ισότητας των Δύο Φύλων ότι γίνονται δράσεις που όμως δεν έχουν την ανάλογη δημοσιοποίηση από την πλευρά της δημοτικής αρχής. Κι αυτό ισχύει, γιατί η ενημέρωση δεν φτάνει στους πολίτες μαζικά. Εμείς Είμαστε Εδώ για να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τις γυναίκες της πόλης μας, να επιμορφώνουμε, να συζητάμε, να ανοίγουμε δρόμους, να διεκδικούμε καλύτερες υπηρεσίες, να συνεργαζόμαστε με όλους τους φορείς όπου κρίνεται αναγκαίο.
Οφείλει η πολιτεία να θεσπίσει άμεσα εκείνους τους νόμους που θα βοηθήσουν στην εξάλειψη της έμφυλης βίας ουσιαστικά. Να στελεχώσει υπηρεσίες πρόνοιας, να επιμορφώσει τους αρμόδιους υπαλλήλους, να παρέχει επιδόματα, στέγη, εργασία, νομική και ψυχολογική υποστήριξη στις γυναίκες που βρίσκονται σε ανάγκη. Μέχρι τώρα, όλα αυτά δεν ήταν προτεραιότητα ούτε της πολιτικής ηγεσίας, ούτε της δημοτικής αρχής.
Οφείλουμε να τα αλλάξουμε το συντομότερο για να είμαστε ασφαλείς και όλες εδώ!
